De Grote Kleine Treinencompetitie

De opdracht

In de slotaflevering reizen we door de vier seizoenen. In ieder jaargetijde moet iets feestelijks te zien zijn, we vieren immers de finale… En er moeten minstens twintig zelfgemaakte bomen te zien zijn. Bouwoppervlak 300 bij 150 cm, bouwtijd slechts twee dagen, wel mochten de beide teams een extra collega ter versterking meenemen. Op de derde dag worden per team alle eerder gebouwde banen aan elkaar geschakeld. Een trein moet het complete parcours perfect afleggen.

De uitwerking

Het thema is een echt landschapsverhaal, laat het beste maar zien. Zelf bomen maken is uitdagend want hoe krijg je ze zo overtuigend mogelijk? Het sporenplan is ondergeschikt, de jury stelt er althans geen bijzondere eisen aan.

Bij Oranje zien we meteen actie: teamlid Gerald legt uit hoe je met sisaltouw, staaldraad, een boormachine, schuimvlokken (“kussenvulling”) en spuitlijm in mum van tijd een boom kan maken. Het verslag ervan in beeld gaat echt te snel, maar de bedoeling is duidelijk. Fraai gemaakt. De schuimvlokken kunnen echt verfijnder, daar zijn ook mooiere alternatieven voor in zakjes van Busch, Faller, Noch en Woodland.

Blauw gaat op de sprookjestoer. Via Alice in Wonderland gaat de reis langs persoonlijke verhalen van de teamleden waarin ze laten zien hoe zij bij elkaar zijn gekomen. Oranje zet een grote klok op de baan die het verstrijken van de tijd door de seizoenen verbeeldt.

Blauw wil ook in het banenplan spanning brengen met een steile klimspiraal, die meteen de aandacht van Evan trekt: ambitieus en aan de grens van wat een locomotief kan trekken. Bij Oranje lopen sporen verhoogd over Märklin brugpijlers met hier en daar te grote tussenruimtes waarop de baan doorzakt. Het wordt allemaal wat dramatisch gebracht, maar het proces hoort gewoonweg bij het puzzelen op de juiste lay-out. Het is duidelijk dat de twee teams het beste van hun kunnen willen laten zien.

Jurylid Evan twijfelt (weer) aan de saamhorigheid bij Oranje. Ergens wel begrijpelijk, de leden lijken afzonderlijk aan deelprojectjes te werken die niet goed op elkaar zijn afgestemd. Dat werkt vertragend en geeft ergernissen, en dit is per slot van rekening de finale. Captain Martijn moet gaan delegeren. Maar laten we eerlijk zijn: de deelnemers van Oranje, en ook Blauw, kenden elkaar van tevoren niet. Ondanks zichtbare strubbelingen hebben ze mooie projecten neergezet. Het is ook allemaal niet eenvoudig, Evan spreekt Oranje gelukkig bijzonder bemoedigend toe. We gaan ervoor! Bij Blauw gaat het er voor de camera allemaal relaxter aan toe, zij maken sneller vorderingen, het landschap ziet er in de tussentijdse fase ook spectaculairder uit dan bij de tegenstanders. Maar ook bij de leden van team Blauw is er stress onder de tijdsdruk.

Op dag drie worden wat kleine reparaties aan eerder gebouwde banen uitgevoerd. Deze waren wegens kleine beschadigingen als gevolg van opslag en vervoer noodzakelijk. Vervolgens moesten alle banen worden gekoppeld, klaar voor de jurering. André gaat op zoek naar het gastjurylid. Deze keer concertpianist Wibi Soerjadi, zelf liefhebber en verzamelaar van miniaturen. Ook draagt hij modeltreinen een warm hart toe, zijn vader had een grote treinbaan. Wibi wil zich in het verhaal verliezen, alsof je meereizend met de modeltrein helemaal in de miniatuurwereld zit.

De uitslag

Alle voorgaande deelnemers van het tweede seizoen mogen komen kijken. Oranje gaat als eerste met de demonstratie van start langs de jaargetijden en de feestelijke persoonlijke verhalen. De close-ups tonen, alweer vooral met dank aan Marielin, een veelheid aan doordachte details die je van een afstand domweg niet ziet, waardoor je ten onrechte zou denken dat de baan heel kaal is. De finalebaan van Blauw is hoe dan ook op het oog uitdagender, de afwerking lijkt beter dan ooit.

De twee banen lopen sterk uiteen, met beide hun eigen spanning. Jurylid Joyce noemt Blauw een geoliede machine, Evan was niet onverdeeld positief over de uitwerking van wortels en bomen. Toch wat grof. Hij vindt het resultaat van Oranje echter rustgevend, met een heel mooi sporenverloop. Joyce vindt het jammer dat dit team zoveel tijd aan onderlinge discussies kwijt was.

Alvorens de punten toe te kennen roemt Joyce de inspanningen en prestaties van beide teams. Evan bedankt de jongste deelnemers Niels en Roy; hij ziet hen als echte ambassadeurs van de modelspoorhobby voor toekomstige generaties. Volkomen terecht Evan, de jongens hebben bewezen dat ze er helemaal bij horen. Zo zien we het graag!

Blauw krijgt punten op vernieuwing, verrassing en groei, maar scoort minder op de afwerking. Bij Oranje moesten uiteraard de ups en downs weer even worden benadrukt, maar de finalebaan was vooral wat betreft het verhaal een succes. De afwerking van het groen kon beter. Uiteindelijk is het verschil maar klein: Oranje krijgt van de jury een 8,5 en Blauw wint met een 9.

De finale was in tegenstelling tot de dip van vorige week een veel leukere aflevering. We krijgen zelfs alweer zin een nieuw seizoen. En dat gaat er komen. Wij zullen ook daar weer verslag van doen!